Ғалия Қожантайқызын құттықтап барып, аз-кем пікіріне құлақ түрген едік. Оқытушы әрине, осындай байрақты бәсекеге тұңғыш рет қатысқанына және біліктілігін сынағанына қуанышты. Дегенмен, көңілінде кірбің қалғанын жасырмайды. 30 жыл орта мектепте орыс тілінен мұғалім болған маманның, тіл үйретуде білген-түйгені зор. Мемлекеттік тілді оқытып-үйрету оған қиын болған жоқ. Себебі, мемлекеттік тіл-ана тілі. Соңғы екі жылдан бері зауыт жанындағы тіл үйрету орталығының жұмысы көз алдымызда. Нәтижелер баршылық. Зауыт қызметкерлері, әсіресе басқа ұлт өкілдері тіл курстарына қызығушылықпен қатысатын болған. Оның дәлелі түрлі ұлттық мерекелер мен мемлекеттік мейрамдарға байланысты іс-шараларда тіл үйренушілердің белсенді қатысуы.
      «...Байқауға қатысу туралы мәлім болғанда шарттарына сәйкес құжаттарымды жинадым. Екі жылдан бері жеткен жетістіктерімді қаттап, оқытушылық тәжірибемнен комиссияға қағаздарымды жібердім. Комиссия байқауға қатысуымды мақұлдады. Тұңғыш рет қатысып отырғандықтан және сайысқа қатысушылармен таныса отырып, таң қалдым. Тіл үйрету орталықтарынан тек екі оқытушы ғана екенбіз. Қалғандары университет, колледж оқытушылары және гимназия, мектеп мұғалімдері. Оның үстіне жергілікті ұлт өкілдеріне қазақ тілінен сабақ беретіндер. Жалпы сайыс шарттарынан түсінгенім байқау тереңдетіп сабақ беретіндер емес, мемлекеттік тілді үйретушілер арасында болуы тиістігінде. Содан сайыс басталғанда көбі тіл үйретудің тәжірибесі емес, тілді терең меңгергендерді оқыту бағытына ойысты. Мен өз кезегімде қазақтың ұлы композиторы Нұрғиса Тілендиевтің шығармашылығын басқа ұлт өкілдеріне түсіндіру жайында үлгі сабағын дайындап апарғам. Онда сазгердің бізге белгісіз қырларын, әр шығармасының шығу тарихына мән бердім. Басқа қатысушылармен өзім ұсынған тақырыпты салыстырдым. Барлығы дерлік үйрету емес, терең оқыту жүйесін таңдаған. Тағы бір мәселе, комиссия қоятын бағалар сараланғанда, оқытушының жеткен жетістігі мен біліктілігін арттыру мәселесіне, ғылыми атағына маңыз беріледі екен. Ойлап қараңыз, жоғарыда айттым, бәрі дерлік оқу орындарынан келген. Ғалымдар бар, Астана мен Алматыда тіл дамыту курстарынан білімін жетілдірген сертификаттары жетерлік. Ал, менде тек оқытып-үйрету тәжірибесі. Сонда саралап келгенде менің біліктілігім олардан биік тұрса да, ғылыми атағым жоқ екен, оқу курстарынан өткен сертификатым жоқ. Осылайша, барынша дайындалып, үкілеп барған үмітім желге ұшты. Біліп тұрғанымды, тәжірибемді анық байқаған соң ғана үшінші жүлделі орынға іліктірді. Байқаудың өтуіне көңілім толмады. Сол жерде комиссияға наразылығымды білдірдім де. Кейін қаперге алар, алмас, уақыт көрсетер...»
    Әрине, Ғалия Қожантайқызының базынасы орынды. Тіл үйрету орталықтарының оқытушылары мен оқу орындарының мұғалімдерінің оқыту ерекшеліктері басқаша. Байқау біріктірілмей бөлек ұйымдастырылуы керек еді. Тағы бір мәселе, Астана мен Алматы қалаларында біліктілікті арттыру курстарына, семинарларға зауыт тіл оқытушылары да қатысып, тәжірибе алмасса деген тілек. Оны кәсіпорын басшылығы ескерер деген ойдамыз. Себебі, өмірдің өзі оқу-тоқумен сабақтасып жатыр. Ал, тіл үйретуші мамандар үшін жүйелі білімін жаңғыртып отыру қажет-ақ. Ол тек жаңа жетістіктерге жетелейтіні анық.